W dawnych czasach nie zawsze zasądzano wobec ludzi karę więzienia. Czasem skazywano ich na wygnanie. W takich przypadkach musieli sami dawać sobie radę z dala od innych.

Fjalla-Eyvind Jónsson urodził się w 1714 roku. W wieku 32 lat oskarżony został o kradzież. Uciekł z gospodarstwa, w którym pracował i poznał niejaką Hallę. Razem uciekli w góry. Razem ukrywali się podobno dwadzieścia lat, przeważnie w terenach wyżynnych. Czasem przyłączali się do nich inni wygnańcy.

Życia takich wygnańców stało się kanwą wielu opowieści ludowych. Wygnańcy zyskiwali sobie również uwagę artystów. W XIX wieku Jóhann Sigurjónsson napisał sztukę teatralną o Fjalla-Eyvindzie i Halli, która cieszyła się ogromnym powodzeniem. Na początku XX wieku na podstawie sztuki powstał film o tej fascynującej parze.

Autor sztuki odniósł niebagatelny sukces. Wymieniano go jednym tchem obok Ibsena i Strindberga. Nigdy jednak tego sukcesu nie powtórzył. Zmarł dość wcześnie. Ale jedno nie ulega wątpliwości. Gdyby nie takie opowieści gminne, nie powstałaby sztuka o Eyvindzie z Gór.