Saga Grettira „Silnego” Asmundarsona została spisana prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV w. Autor pozostaje nieznany, lecz niektóre źródła przypisują autorstwo opowieści Sturli Thordarsonowi (1214-1284). Saga miała natomiast zostać spisana już po jego śmierci. Opisuje historię życia Grettira Asmundarsona, ogromnego osiłka, który skazany został na wygnanie.
Bohater ów charakter miał nieokiełznany i często robił rzeczy, których potem żałował. Miał też wielkiego pecha w życiu, ale za to lubił czasem ułożyć fajny wiersz. Krótko można by go określić jako wygadanego szczęściarza, który wszystko, czego się tknął, w cudowny sposób potrafił spieprzyć.
Z wszystkich bohaterów sag islandzkich jedynie Egill Skallagrimsson (Saga Egilla Skallagrimssona) pochwalić się może równie licznymi skrzywieniami psychicznymi. Grettira bowiem już w dzieciństwie cechowałyzaburzenia opozycyjno-buntownicze i zaburzenia zachowania. Naraził się własnemu ojcu nieposkromionym lenistwem, a kiedy ten kazał mu się drapać po plecach, Grettir pozostawił mu na ciele liczne rany. Później pojawiły się u niego , nyktofobia, neuroza traumatyczna, osobowość schizoidalna i chorobliwe zachowania antyspołeczne. Był pozbawionym cienia moralności przestępcą, choć zdarzało mu się czasem popełnić jakiś dobry uczynek. Być może powodem był fakt, iż będąc człowiekiem ogromnego wzrostu posiadał nieduże przyrodzenie. Jeden z rozdziałów opowiada o tym jak dwie młode panny naśmiewają się z niego ujrzawszy członka wyglądającego spod pierzyny. Komentują jego rozmiar. Żeby więc położyć kres tym podśmiechujkom Grettir ciągnie jedną z nich ze sobą do łóżka, czym tylko po raz kolejny dowodzi swojej amoralnej postawy.
Na zdjęciu Drangey, wyspa na której wygnany i wyjęty spod prawa Grettir dokonał żywota.
Miłych godzin ze świrem :)
