Eiríks saga rauða opisuje odkrycie Ameryki przez wikingów. Przedstawia wypadki, które doprowadziły do wygnania Eryka Rudego na banicję na Grenlandię oraz rejs Leifa Eirikssona do Hellulandii, Marklandii i Vinlandii. Współcześnie te krainy nazywają się Wyspa Baffina, Labrador i Nowa Funlandia. To pierwsza europejska wzmianka o istnieniu Nowego Świata. A działo się to dobre pięć wieków przed Kolumbem.

Trudno jednak do końca wierzyć we wszystko co przeżyli bohaterowie sagi podczas swojej wyprawy. O ile w spotkaniu z wojownikami na dłubankach uzbrojonymi w dzidy nie ma nic dziwnego, o tyle na przykład plemię ludzi poruszających się na jednej nodze jest już trochę mniej prawdopodobne.

W każdym razie członkowie wyprawy nie osiedli w Nowym Świecie, ale dowodem na pobyt Islandczyków na kontynencie amerykańskim jest choćby gen mitochondrialny występujący tylko u rdzennych mieszkańców Północnej Ameryki i Wschodniej Azji. Przebadano 80 osób z czterech islandzkich rodzin. A ponieważ Islandia była praktycznie zupełnie izolowana od świata do XX wieku, istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, by jakaś Indianka przypadkiem zabłąkała się do Kraju Lodów, a jednak gen ów obeccny jest w islandzkim genotypie.

Saga zachowała się w dwóch manuskryptach. Co ciekawe w dwóch różniących się wersjach. Znaleźć je można w Hauksbók z XIV w. i Skálholtsbók z XV w. Według współczesnych filologów ta druga ma być wierniejsza oryginałowi spisanemu podobno w XIII w.

Zapraszam do lektury

format mobi

format epub

format pdf