Sleipnir
Kolej na następny kawałek Skálmöld z Dzieci Lokiego. Utwór drugi w kolejności. Przedstawia Odynowego konia, ośmionogiego rumaka Sleipnira. Nota bene jest Slepinir dzieckiem Lokiego właśnie. Mit głosi, iż Loki zamienił się w klacz i zwabił ogiera pomagającego pewnemu wielkoludowi w odbudowie murów Asgardu. Uciekł z tymże, a po pewnym czasie wrócił prowadząc szarego, ośmionogiego rumaka. Podarował go Odynowi. Okazało się, że koń nie tylko porusza się po ziemi, ale i cwałuje w powietrzu, galopuje po wodzie i doskonale porusza się po podziemiach piekielnych.
Przyjemnych wrażeń:
https://www.youtube.com/watch?v=V5YadAys0Gw&list=RDV5YadAys0Gw#t=13
Bucefał rączy nasz to wielki koń
Z Asgardu się wywodzi
Biała grzywa jak wodospadu toń
I w pędzie jest wszędzie
Óśm koń co nóg ma ziemię przemierza
Wszechojca z dumą on niesie
Wzgórzom i wszelkiej kopyto rycerza
Zawadzie zaradzi
I niósł mnie będzie na swoim grzbiecie
Po drogach po których wy nie jedziecie
Koń jest uległy, sprytny i wielki
Nadzieje siłą przerasta
Ostrożny bardzo, ma szczęście wszelkie
Przez piargi mknie hardy
Nigdy nie pęka, agresji w nim brak
Sleipnir brzmi imię jego
Wróg żaden nie może dosiąść go, wszak
Kopytem w cel rypie
Lekki w przestworzach niebieskich nasz lot
Piękno widzimy i wiele jest cnot
Chętnie mnie niesie na grzbiecie swym
Z Brynhildą mkniemy gdzie nie dojedzie nikt.
Jazda, tętent, pęd, batogi,
czas tak mija, ciężkie drogi.
Popas, kłus, przekleństwa srogie,
Czołgać, skakać, szybkie nogi.
Szybkie nogi, skakać, czołgać.
Kłus, przekleństwo srogie, popas,
Ciężkie drogi, mija czas tak,
Pęd, batogi, tętent, jazda.
Drogi przemierzać, przekopać cal każdy
Dobre przemija, zło lepiej się darzy.
Snu by doczekać, przy ogniu kląć srodze,
W śpiwór się wślizgnąć wieczorem po drodze.
Mknąć na rumaku po światach wędrując,
Z światem w ramionach skakać sny snując
Rannym przewodzić i wrogów namierzać
Przewieźć dziewczynę i kraje przemierzać.
Share on Twitter Share on FacebookJacek Godek (48)
Comments
There are currently no comments
New Comment