Hel to córa Lokiego. Władczyni krainy zmarłych śmiercią naturalną, czyli Niflheimu. Jak wiadomo zmarli śmiercią nienaturalną (nie wszyscy oczywiście) trafią do Valhalli. Według mitologii Hel nie uległa całkowitemu rozkładowi. Zachowała twarz i ciało kobiety, ale nogi miała trupie. Przedstawiano ją także jako niewiastę która ma połowę ciała koloru ludzkiego (żywego), a drugą koloru trupa.
Kiedy nadejdzie Ragnarök, dusze jej poddanych wyruszą do walki przeciw bogom.
A teraz już ósmy kawałek z płyty Skálmöld „Börn Loka”.
https://www.youtube.com/watch?v=QwMy7o_WPhE
Hel
Hel we mnie wzrok wbija
Sine twarzy pół
Tu skazańcy gniją
Śmierć ich męczy tu
Zimna śmierć.
Mróz smaga po gębie
Ściana z lodu, śnieg.
Siostry mej małej wspomnienie
Uspokaja mnie.
Spokój we mnie jakiś jest
Już siadam w jej komnatach.
Ona naprzeciwko mnie.
Rozmowa nas pobrata,
Nikt tam nie śmie widzieć nas
To wojna bez broni, z dobrem walka zła.
Hilmarze drżyj o swą duszę
Tu czeka cię pewna śmierć
Ciesz się i uważaj na się
Łza w oku zamarznąć chce.
Hilmar, twe otwarte serce
Rozgrzeje co skuwa ziąb
Natura zdobiąca człeka
Przekleństwem bywa mu wciąż.
Hilmar, Hilmar
Reakcja czysta jak kurz
Hilmar, Hilmar
Myśli celne jak nóż.
Hilmar, Hilmar,
Odwaga dziedzictwem twym,
Hilmar, Hilmar,
Czy tylko starczy ci sił?
Hilmar jest dobry i Hilmar jest ważny
Reakcja czysta jak kurz,
Hilmar jest mądry, silny, odważny
Myśli celne jak nóż,
Hilmar obyty, jasny uśmiechem
Odwaga dziedzictwem twym
Hilmar wnikliwy i Hilmar człowiekiem.
Czy tylko starczy ci sił?
To wojna bez broni, z dobrem walka zła.
Share on Twitter Share on FacebookJacek Godek (48)
Comments
There are currently no comments
New Comment